Papież Pius X (1835-1914)

ks. Teofil Herrmann CM, Wilno – rok 1938.

Gdańsk-Oliwa – 1960 rok. Stoją od lewej: ks. Tarsycjusz Sinka CM (+2006), ks. Jan Jonaczyk CM (+1991), ks. Jan Sobótka CM (+2005), ks. Tadeusz Gocłowski CM (+2016). Siedzą od lewej: ks. Teofil Herrmann CM (+2003), ks. Antoni Baciński CM (+1987), bp. Edmund Nowicki (+1971), ks. Franciszek Śleziona CM (+?), ks. Aleksander Usowicz CM (+2002).

ks. Teofil Herrmann CM w kaplicy przy ul. Radnej 14, w Warszawie.

Historia Stowarzyszenia

Początki Stowarzyszenia Cudownego Medalika siegają pierwszych lat XX wieku. Polska nie istaniała wówczas jako państwo. Ziemie polskie podzielone były między trzech zaborców: Austrię, Prusy i Rosję.

W 1905 roku na ziemiach polskich zaboru austriackiego, ks. Franciszek Domaradzki ze Zgromadzenie Księży Misjonarzy, powołał Stowarzyszenie Cudownego Medalika. W tym samym roku biskupi polscy zwrócili się do Ojca Świętego o zatwierdzenie tego stowarzyszenia i nadanie mu odpustów i przywilejów. Papież Pius X przychylił się do ich prośby 8 czerwca 1905 roku. W następnym roku przełożony generalny Zgromadzenia Księży Misjonarzy przedstawił Stolicy Świętej do zatwierdzenia statut stowarzyszenia. Papież Pius X, w dniu 8 lipca 1909 roku, wydał List Apostolski, w którym ogłosił statut i postanowił, że każdy kolejny przełożony generalny Zgromadzenia Księży Misjonarzy będzie naczelnym dyrektorem tegoż stowarzyszenia.

W Polsce, po II wojnie światowej, Stowarzyszenie Cudownego Medalika podzieliło los wielu innych organizacji kościelnych i przestało istnieć. Dopiero w roku 1980, z okazji 150 rocznicy objawień NMP św. Katarzynie Laboure, powstała myśl ożywienia Stowarzyszenia Cudownego Medalika w postaci ruchu zwanego Apostolatem Maryjnym. Założycielem był ks. Teofil Herrmann (1921-2003) ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy. Nie było to jednak stowarzyszanie w sensie prawnym, a raczej nieformalne grupy ludzi świeckich. Dopiero 6 lutego 1992 r. Apostolat Maryjny został zatwierdzony przez Prymasa Polski, Księdza Kardynała Józefa Glempa, pismem, które stwierdza, że 252 Konferencja Biskupów Diecezjalnych przyjęła Statut Apostolatu Maryjnego w Polsce i wyraziła zgodę, by Apostolat Maryjny mógł działać i rozwijać się we wszystkich diecezjach Polski.

Ks. Teofil Herrmann (1921-2003)

Założyciel i pierwszy Dyrektor Krajowy Apostolatu Maryjnego. Urodził się 12 VIII 1921 r. w Szerokiej (aktualnie dzielnica Jastrzębia, diecezja katowicka) w rodzinie Pawła i Julianny z d. Kocur. Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej w 1933 r. rozpoczął naukę w Małym Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie. Pod koniec października 1938 r. został przyjęty do Zgromadzenia Księży Misjonarzy, rozpoczynając dwuletnie seminarium internum (nowicjat) w Wilnie. Jesienią 1941 r. podjął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Wilnie. Wkrótce naukę przerwała likwidacja seminarium w marcu 1942 r. Kleryków aresztowano i większość wywieziono na roboty do Niemiec. Kleryk Teofil Herrmann zatrzymany został 3 III 1942 r. Więziony wpierw na Łukiszkach, a od 30 X 1942 r. w Poniewieżyku Zwolniony został jesienią 1943 r. z powodu nasilającej się choroby. Wówczas wyjechał do Krakowa i kontynuował tajne studia seminaryjne organizowane przez Zgromadzenie Księży Misjonarzy. Dzięki temu już w rok po zakończeniu wojny, po zdaniu przepisanych prawem egzaminów z zakresu nauk filozoficzno-teologicznych, dnia 5 V 1946 r. otrzymał święcenia kapłańskie.

Podjął obowiązki kapłańskie jako wikariusz parafii w Żaganiu w latach 1946-1951, wówczas leżącym w granicach Administracji Apostolskiej Dolnego Śląska. Od 1951 roku pracował w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie, wówczas pozostającym pod zarządem Księży Misjonarzy. W latach 1955-1957, jako duszpasterz parafii św. Krzyża w Warszawie, studiował Pismo św. na Akademii Teologii Katolickiej. W 1957 r. obronił doktorat. W roku akademickim 1957/58 powierzono mu obowiązki dyrektora seminarium internum (nowicjatu) w Krakowie oraz wykłady z zakresu Pisma św. w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie. Już w roku następnym znalazł się w gronie wychowawców i profesorów Zgromadzenia Księży Misjonarzy, którym powierzono organizowanie nowego diecezjalnego seminarium duchownego w Gdańsku-Oliwie. Jako wykładowca Pisma św. pełnił tam funkcję wicerektora (1958-1967), następnie rektora (1967-1971). W 1971 r. skierowano go do Gościkowa-Paradyża, gdzie był rektorem i wykładowcą w Gorzowskim Wyższym Seminarium Duchownym.

W latach 1975-1977 przebywał w Rzymie przygotowując rozprawę habilitacyjną pt. Miłość braterska w Pierwszym Liście św. Jana. Kolokwium habilitacyjne odbyło się w czerwcu 1977 roku na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.

W roku 1980 założył Apostolat Maryjny, kontynuujący działalność przedwojennego Stowarzyszenia Cudownego Medalika. W latach 1994-2003 ks. Teofd Herrmann mieszkał w domu Zgromadzenia przy ul. Radnej 14 w Warszawie, gdzie kierował Centralnym Ośrodekiem Apostolatu Maryjnego. Opublikował szereg książek poświęconych Apostolatowi Maryjnemu, wiele artykułów naukowych i popularno-naukowych. Jego bibliografia naukowa liczy ok. 70 pozycji. Jako redaktor naczelny redagował periodyki pt. Promienie Pośredniczki Łask (w latach 1981-2003) oraz Apostoła Maryjnego (w latach 1991-2003).

Zmarł 9 IX 2003 r. w Warszawie. Msza św. pogrzebowa sprawowana była w Bazylice św. Krzyża. Przewodniczył jej abp Tadeusz Gocłowski, metropolita gdański, który przypomniał „życie tego kapłana, człowieka prawego, wzorowego misjonarza, kapłana czasu przełomów, który zakotwiczony w Ewangelii realizował swe ludzkie, chrześcijańskie, wincentyńskie życie”.